Gaia’s breath

Mise en scène van dieren die op het eerste gezicht doet denken aan een scène uit een Walt Disney productie: het ree omringd door vogeltjes, vriendschappelijke ontmoetingen tussen verschillende dieren, vlindertjes voor het raam…

Bij nader inzien blijken het allemaal gewonde dieren, die hun wond dragen als een ere medaille.

Wat is er aan de hand? Gaia blaast over de verkeersslachtoffers en hergeeft hun het leven. Men ziet ze hier, de één in een verder stadium van zijn nieuwe leven dan de ander. Als een tuin van Eden, een tweede kans. De kat, tegenover de vos, is het enige huisdier. Hij observeert met afschuw de vos die op een rib knaagt. Zou hij begrepen hebben dat dit de figuurlijke menselijke rib voor moet stellen? De installatie zou de vraag op kunnen roepen wat de rol is van de mensheid in het aardse bestaan.

Dit geheel is het resultaat van twee jaar werk. De kunstenaar heeft onderzoek gedaan naar de kunst van de taxidermie en de manieren van conserveren. Haar zoektocht betrof ook de sterfrituelen van de oorspronkelijke Amerikanen. Ook heeft zij hun looi technieken gebruikt op basis van eiken schors. Gedurende die twee jaar heeft zij lichamen van doodgereden dieren (in diverse stadia van ontbinding) opgeraapt langs de weg. Voor het verwerken van deze dieren heeft ze natuurlijk toestemming gevraagd en gekregen van de Luxemburgse veterinaire dienst.

Voor de dieren die op de grond staan, heeft ze lichamen van gips gemaakt. Hun ogen zijn van keramiek, uitgaande van de aanblik van de dode ogen van het ree toen zijn hoofd net ontdaan was van de huid. De vogels, om hun geringe gewicht te houden, zijn slechts gevuld met hun juwelen van paraffine of nylon kousen. De uil is met stro gevuld.

• Afmetingen: variabel.
• Jaren: 2017-2018.